Het idee voor het Grenspark komt voort uit de natuurplannen voor de omgeving van het Verdronken Land van Saeftinghe en de Haven van Antwerpen. Die plannen, waar de ontpoldering van de Hedwigepolder onderdeel van uitmaakt, lieten velen niet onberoerd. Daarom is het perspectief verbreed naar een gebiedsontwikkeling voor alle belanghebbenden.
De overheden en beheerorganisaties in dit gebied hebben in 2016, bij de start van het gezamenlijke Interregproject, afgesproken om de uitvoering van de natuurplannen te combineren met een extra economisch en sociale impuls voor de streek. Samen met de ‘streekholders’ wordt sindsdien gewerkt aan een nieuwe visie voor het gebied. Naast de grote natuurgebieden, waar eb en vloed een hoofdrol spelen, hoort ook het aangrenzende polderlandschap daarbij, met de dijken, boerderijen en uitgestrekte akkers. Het historische krekenstelsel van Saeftinghe in de 17e eeuw geldt als referentie voor de begrenzing. Aan de zuidoostkant van het gebied ligt de Haven van Antwerpen. De haveninstallaties en de kerncentrale van Doel zijn van ver zichtbaar.
De identiteit van het gebied wordt sterk bepaald door de wisselwerking tussen natuur, landbouw en haven. Dat levert dynamiek op en spannende contrasten in het landschap. In de positionering van het Grenspark Groot Saeftinghe wordt dit als een onderscheidende kwaliteit gezien. Daarom werken natuur-, landbouw- en havenorganisaties ook nauw samen bij de verdere ontwikkeling van het gebied.
Het complete rapport kan hier gedownload worden:Gebiedsagenda Grenspark Groot Saeftinghe
LOCATIEVerdronken land van SaeftingheProvincie ZeelandProvincie Oost-Vlaanderen, BelgiëOPDRACHTGEVERProvincie ZeelandCATEGORIERuimtelijke visiePERIODE2016-2019STATUSPlanfaseSAMENWERKINGSlimmeVosCircular LandscapesEcorysJanRuttenKU Leuven
Krachtlijn HavenrouteDe Havenroute verbindt niet alleen Fort Liefkenshoek met Saeftinghe, maar vormt een beleving op zich.
Bloem- en boomdijken in de buitenschilHet dijkenpatroon vertelt het verhaal van het landschap en heeft grote ecologische potenties.De dijken worden uitgebouwd tot een robuuste ecologische structuur en een samenhangend ‘zwerfnetwerk’door het poldergebied. Het beheer kan door agrariërs worden uitgevoerd.